Zachęcamy do oglądnięcia filmu: JASEŁKA PARAFIALNE 2019

15 lipca - Wspomnienie Św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła

Bonawentura Giovanni Fidanza urodził się w 1217 lub 1218 roku we Włoszech. Jako osiemnastoletni młodzieniec przybył do Paryża i rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne. Mając 26 lat przywdział habit franciszkański i przyjął imię Bonawentura. Nie przerwał jednak studiów. Edukację zakończył tytułem bakałarza biblijnego z możliwością prowadzenia wykładów. W 1253 roku zdobył najwyższy stopień magistra teologii, a w 1257 roku został mianowany profesorem uniwersytetu paryskiego. W tym samym roku został wybrany generałem Zakonu Braci Mniejszych. Uporządkował i zreorganizował zakon, który po śmierci św. Franciszka ogromnie się rozrósł. Dlatego Bonawenturę nazwano drugim założycielem. Umarł 15 lipca 1274 roku podczas obrad Soboru w Lyonie, którego jako kardynał był jednym z głównych organizatorów. Bullę kanonizacyjną Bonawentury ogłosił Sykstus IV w 1482 roku, nadając mu jednocześnie tytuł doktora Kościoła.

Nazwany przez tradycję scholastyczną Doktorem Serafickim był myślicielem wszechstronnym - filozofem, teologiem oraz mistykiem. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę teologiczno-mistyczno-ascetyczną.

 16 lipca - Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel

Pismo Święte opiewa piękno góry Karmel, na której prorok Eliasz bronił czystości wiary Izraela w Boga żywego (por. 1 Krl 17,1; 2 Krl 2,25). Pod koniec wieku XII po Chrystusie na górze Karmel osiedli pustelnicy, którzy założyli tam zakon kontemplacyjny pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Pod naporem Turków musieli opuścić to miejsce i przenieść się do Europy.

Szóstemu przełożonemu Zakonu Karmelitów - Szymonowi Stockowi objawiła się Matka Boża ofiarując brązową szatę i wyjaśniła: "Przyjmij, synu, szkaplerz twego zakonu, jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich Karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania".

Od tej pory szkaplerz przyjęty przez Stocka stał się popularny wśród zakonników, potem stopniowo wiara w jego łaski rozprzestrzeniła się w świecie, zwłaszcza po kolejnym objawieniu, którego doświadczył papież Jan XXII. W 1322 r. ujrzał Matkę Bożą, która poleciła jego opiece zakon karmelitański.

Ten fakt szczególnie przyczynił się do spopularyzowania karmelitańskiego szkaplerza. Należących do bractwa przekonywała wiara w wybawienie z czyśćca, potwierdzona przez najwyższy autorytet Kościoła (orzeczenie Pawła V z 1609 r., Benedykta XIV, Piusa XII z okazji 700-lecia szkaplerza), choć Stolica Apostolska nie wydała żadnego dokumentu oficjalnie aprobującego przywilej sobotni. Jednak nabożeństwo szkaplerza należało kiedyś do najpopularniejszych form czci Matki Bożej. Do dziś spotyka się wiele obrazów i figur Matki Bożej Szkaplerznej (z Góry Karmel), także ołtarzy i świątyń. W Polsce jest ok. stu kościołów pw. Matki Bożej z Góry Karmel. Niektóre podobizny zasłynęły cudami i stały się miejscami nawiedzanymi przez pątników, zaś niektóre koronowano papieskimi koronami.

Ze szkaplerzem mocno związani byli polscy władcy, liczni święci, także spoza Karmelu – Jan Bosko, Maksymilian Maria Kolbe, Wincenty a Paulo. Papież Jan Paweł II przyjął szkaplerz jako 10-letni chłopiec i nosił go do śmierci. Znaczenie szkaplerza podkreśliły objawienia w Lourdes i Fatimie, kiedy to Matka Boża ukazała się w szkaplerzu. W obecnej formie szkaplerz jest bardzo wygodny do noszenia, może być zastąpiony medalikiem szkaplerznym. Noszenie go mobilizuje do większego nabożeństwa ku czci Najświętszej Maryi Pannie. Jest znakiem maryjnym. Zobowiązuje do chrześcijańskiego życia, a cześć oddawana Maryi Dziewicy potwierdzana jest codzienną modlitwą "Pod Twą obronę".

Święto Matki Bożej z Góry Karmel Karmelici obchodzili od XIV wieku, a zatwierdził je papież Benedykt XIII. 

18 lipca - Wspomnienie Św. Szymona z Lipnicy, prezbitera

Szymon urodził się około 1437 roku w Lipnicy. Studiował na Akademii Krakowskiej, po czym pod wpływem kazań św. Jana Kapistrana wstąpił do krakowskiego klasztoru bernardynów. W zakonie odznaczał się surowością życia, nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu i do Matki Bożej, miłością Boga i bliźniego połączoną z wielkim zapałem kaznodziejskim. Podczas morowej zarazy w Krakowie, gdy się oddawał posłudze zarażonych, zmarł w opinii świętości 18 lipca 1482 roku. Relikwie spoczywają w kościele bernardynów w Krakowie.

Zapraszamy wszystkich mężczyzn na wydarzenie przygotowane przez Grupę św. Józefa